ஆதிகாலத்தில் மன்னர் ஸ்வாயம்புவ மனு, நைமிசாரண்ய தீர்த்தத் தலத்தில் ஹரியை நினைந்து ஆயிரம் வருடங்கள் தவம் இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. தவத்தால் மகிழ்வுற்ற நாராயணர், ஸ்வாயம்புவ மனு முன் தோன்ற, அவன் கேட்ட வரம் வினோதமானது. பகவானே ! மூன்று ஜன்மங்களுக்கு தாங்களே எனக்குப் புத்திரனாக அவதரிக்க வேண்டும். தங்கள் மீது அன்பைக் கொட்டி நான் களிப்புற அருள வேண்டும். சிறந்த அரசனாகவும் சான்றோனாகவும் திகழும் உனக்கு வாரிசாகப் பிறப்பதில் எமக்கும் மகிழ்ச்சிதான் ! தர்மத்தைக் காக்கவும், சான்றோர்களை ரட்சிக்கவும் வெவ்வேறு சமயங்களில் யாம் அவதாரம் எடுப்போம் ! எனக்கூறி விஷ்ணு மறைகிறார். முதல் பிறவியாக திரேதா யுகத்தில் ரகுகுல தசரதனாக ஸ்வாயம்புவ மனு உருவெடுக்க, ராமபிரானாக விஷ்ணு அவதரிக்கிறார். இரண்டாவது ஜன்மமாக விருஷ்ணி வம்சத்தில் வசுதேவராக ஸ்வாயம்புவ மனு வடிவெடுக்க, கிருஷ்ணராக விஷ்ணு அவதரிக்கிறார். திரேதா யுகத்தில் சுக்ல நவமியில் செவ்வாயன்று பூச நட்சத்திரத்தில் ஸ்ரீராமர் அவதரித்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது. அதே சுக்ல நவமி, செவ்வாய், பூச நட்சத்திரத்தில் விக்கிரம சகாப்த ஆண்டு 1631-ல் கலியுகத்தில் ராமரது மூன்றாவது ஜன்மம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. அதாவது கலியுகத்தில் ஆயிரம் திவ்விய வருடங்கள் கடந்த பின் ஜோதிட வித்வான்கள் அனுமானித்தபடி நிகழ்ந்திருக்கிறது. அதே நாளன்று வால்மீகியின் கலியுக அவதாரமெனப் போற்றப்படும் துளசிதாசர், தனது ராமசரிதமானஸ் என்ற நூலை எழுதத் தொடங்குகிறார். இறப்பு நேரத்தில் இறைவனது நாமத்தை உச்சரித்து அதே நினைப்பில் இருப்போர்க்கு மோட்சம் உறுதி ! ஆனால், அத்தகைய வாய்ப்பு அனைவருக்கும் கிட்டுவதில்லை. அந்தப் பக்குவ நிலையை அடைய பல ஜன்மங்களில் தொடர்ந்து பயிற்சி தேவைப்படுகிறது. தசரதன் நிலையும் அப்படித்தான் இருந்தது. கைகேயிக்கு அளித்த வரத்தை ஒட்டி ராமனை வனத்திற்கு அனுப்பவும் பரதனுக்கு முடி சூட்டவும் ஒப்புக்கொள்கிறார். ஆனால், அளவு கடந்த பாசம் வைத்திருந்த ராமனைப் பிரிந்ததும், பரதனுக்கு முடிசூட முடியாத நிலையும் பெருத்த வேதனையும் தசரதனை வாட்டுகிறது. அந்த புத்திரசோகம், சஞ்சலம் ஆகியவை தசரதனுக்கு மோட்சத்தை மறுத்து மறு ஜன்மம் எடுக்க வைக்கிறது. கலியுகத்தில் மதுகர்ஷா என்ற சிற்றரசனாக தசரதன் பிறவி எடுக்கிறார். (மனுவின் மூன்றாவது ஜன்மம்) புத்திரனாக அவரை வந்தடைகிறார் ராமர். ஓர்ச்சாவில் ராமர் இன்றும் ஓர் அரசனாக வணங்கப்படுகிறார். கடவுள் மன்னனாக தொழப்படும் இடம் ஓர்ச்சா எனக் கூறலாம். ஓர் அரசனுக்கு உரிய மரியாதையாக சூரிய உதயத்தின் முன்னரும் அஸ்தமனத்திற்குப் பின்னரும் சக்கரவர்த்திக்குரிய அணிவகுப்பு மரியாதை ராமருக்கு தரப்படுகிறது. நான்கு நூற்றாண்டுகளுக்கும் மேலாக கடைபிடிக்கப்படும் இந்த வழக்கம் இன்றளவும் தொடருகிறது.

புந்தேல்கண்ட் வம்சத்தைச் சேர்ந்த ருத்ரபிரதாப் என்ற அரசன், தேவி விந்தியவாசினியை தரிசித்துவிட்டு துங்காரண்யம் என அழைக்கப்பட்ட இப்பகுதிக்கு வருகையில் பேத்வா நதிக்கரையில் இருந்த இவ்விடத்தின் அழகில் மெய் மறக்கிறான். தனது சாம்ராஜ்யத்தின் தலைநகரை அங்கு ஸ்தாபனம் செய்ய விரும்புகிறான். ரிஷி துங்கரை அணுகி தலைநகரின் நாமகரணம் பற்றி கேட்கிறான். எந்த இடத்தில் தலைநகரை நிறுவ விரும்புகிறாயோ, அந்த இடத்தில் உனது வாயிலிருந்து எழும் முதல் சப்தத்தையே அதன் நாமமாக வைத்துவிட்டு முனிவர் அறிவுறுத்துகிறார். தனது பரிவாரத்துடன் விடியற்காலையில் அந்த இடத்திற்கு அரசன் செல்கிறான். அந்த வனப்பகுதியில் தனது வேட்டை நாய்களுடன் நிற்கையில், விலங்குகளின் நடமாட்டத்தைக் கண்டு நாய்கள் குரைக்கத் தொடங்குகின்றன. அவற்றை அடக்க உச் ! உச் ! என்ற ஒலி மன்னரிடமிருந்து எழுகிறது. முனிவரின் அறிவுரை நினைவிற்கு வர ஓர்ச்சா ! என்ற நாமத்தை அந்நகருக்கு இடுகின்றான். ஓர்ச்சா என்பதற்கு நான்கு புறமும் பரவி, கோட்டை மூலம் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதி என அர்த்தம் கூறுவோரும் உண்டு ! அதேபோல் ஓர்ச்சா அமைந்த பகுதி திகம்பர் என்ற பட்டப்பெயரையும் பெற்றுள்ளது. ருத்ரபிரதாப் வழியில் மூன்றாவது அரசர் மதுகர் ஷா. சீலமும் பக்தியும் மிக்கவர். ஐம்பத்தோராவது வயதில் பட்டமேறினார்.

ராமராஜ சர்க்காரின் வருகை: ஓர்ச்சா அரசர் மதுகர் ஷா, கிருஷ்ணரின் பரம பக்தர். அவரது பட்ட மகிஷியான கணேஷ் குன்வரி, பர்மார் வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர். தாயார் தந்த ஊக்கத்தாலும் குருவின் உபதேசத்தாலும் பத்து வயது முதற்கொண்டே ராமனின் உபாசினியாகத் திகழ்ந்தவர். ராமரை பால மூர்த்தியாக வழிபட்டவர். ஒருநாள் அரசர் மதுகர் ஷாவிற்கும் அவரது பட்டத்து ராணிக்கும் விவாதம் ஏற்பட்டது. பிருந்தாவன் சென்று கிருஷ்ணரை வழிபட அரசர் ராணியை வலியுறுத்த, ராணியோ அயோத்தியாவில் ராமரை வழிபட விரும்பினாள். கோபமடைந்த அரசர், அயோத்தியா செல்வதானால் குழந்தை வடிவத்தில் ஸ்ரீராமருடன் மட்டுமே திரும்ப வேண்டும் என்று கட்டளை இடுகிறார். அரசரின் அந்த ஆணையை வரமாக பாவித்து ராணி கணேஷ் குன்வரி அயோத்தியாவிற்குப் பயணிக்கிறார். சரயூ நதிக்கரையில் ஊண் உறக்கம் இன்றி கடும் தவத்தில் ஈடுபடுகிறார். ஒரு மாத காலமாகியும் எந்தப் பலனும் ராணிக்குத் தென்படவில்லை. அதனால் விரக்தியடைந்த ராணி, உயிர்த் தியாகம் செய்ய முனைகிறார். அப்போது பால வடிவில் ஸ்ரீராமர் தோன்றி, அவரைத் தடுத்தாட்கொண்டு வேண்டிய வரத்தைக் கேட்குமாறு பணிக்கிறார். அன்னையாகப் பாவித்து ராணியின் மடியிலும் பால ராமர் அமர்ந்து கொள்கிறார். கைகூப்பிய மகாராணி ஓர்ச்சா தலத்தில் பால ராமரை எழுந்தருள வேண்டுகிறார். அவரது கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொண்ட ராமர், தனது சார்பில் மூன்று நிபந்தனைகளை விதிக்கிறார். முதலாவதாக பூச நட்சத்திரத்தில் ராம நவமி அன்றுதான் ஓர்ச்சாவில் எழுந்தருள வேண்டும். அயோத்தியாவிலிருந்தும் ஒரு பூச நட்சத்திர நன்னாளில்தான் கிளம்ப வேண்டும். இரண்டாவதாக ஓர்ச்சா பயணம் சாதுக்கள் உடன் வர பாத யாத்திரையாக இருக்க வேண்டும். மூன்றாவதாக பூச நட்சத்திரத்தில் எங்கு நிறுவப்படுகிறேனோ, அதே இடம் நிரந்தரமாக இருக்க வேண்டும். தனது நாமமும் ராமராஜ் என வழங்கப்பட வேண்டும். இந்த மூன்று நிபந்தனைகளையும் மகிழ்வுடன் ராணி ஏற்றுக் கொள்கிறார். துளசிதாசர் கூறியதற்கேற்ப ஸ்ரீராமர் அயோத்தியா கனக பவனத்தில் வைக்கப்படுகிறார். கனக பவனம் ராமபிரானின் பள்ளியறையாகக் கருதப்படுகிறது.