ஒரு சைவ பாடசாலையில் சிவகுரு என்ற ஆசிரியரிடம், மாணவர்கள் பாடம் பயின்றனர். ஒருமுறை, மாணவன் ஒருவன், இன்னொருவனின் பொருளைத் திருடி விட்டான். கையும் களவுமாக பிடிபட்ட அவனை மாணவர்கள் ஆசிரியரின் முன் நிறுத்தினர். அவனிடம் சிவகுரு, திருடுவது குற்றம் என்று தெரியாதா? என்று கேட்டார். மன்னிப்பு கேட்ட அவன்,இனி மேல் திருட மாட்டேன், என்று உறுதியளித்ததால் குரு பிரச்னையை விட்டு விட்டார். ஒரு வாரத்தில், மீண்டும் அவன் கைவரிசையைக் காட்ட மற்றவர்கள் கண்டுபிடித்தனர். இந்த முறை மன்னிக்காமல், பாடசாலையில் இருந்து அவனை வெளியேற்றும்படி குருவிடம் கூறினர். ஆனால், சிவகுரு இப்போதும், திருடுவது குற்றம் என்று உனக்குத் தெரியாதா? என்று கேட்டார். திருடிய இவனை வெளியேற்றாவிட்டால், நாங்கள் வெளியேறுவோம் என்று மற்ற மாணவர்கள் குரல் எழுப்பினர். சிவகுருவும், நல்லது. நீங்கள் அனைவரும் செல்லலாம், என்றார் அமைதியாக.இந்த பதிலை எதிர்பாராத மாணவர்கள் அதிர்ந்தனர்.அப்போது சிவகுரு, நல்லது கெட்டதை விளங்கச் செய்வதே கல்வி. அதைப் புரிந்து கொண்ட நீங்கள் எங்கு சென்றாலும் சரியான வழியில் நடப்பீர்கள் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. ஆனால், திருடுவது குற்றம் என்பதை அறியாத இவனுக்குத் தான் நிறைய போதிக்க வேண்டியிருக்கிறது என்றார். குருவின் பொறுப்புணர்வை அறிந்த அனைவரும் வாயடைத்து நின்றனர்.திருடிய மாணவனும் மன்னிக்கும்படி வேண்டினான். நீங்கள் ஆசிரியர் மட்டுமல்ல.... என்  அன்னையும் நீங்களே... என்று அழுதான். சிவகுருவும் அவனைத் தழுவிக் கொண்டார்.