செருப்பு தைக்கும் தொழிலாளி ஒருவர் புத்தர் மீது அதீத அன்பு கொண்டிருந்தார். அன்றாடங்காய்ச்சியான அவருக்கு இரண்டு நாளாக வருமானம் கிடைக்கவில்லை. பசி தாங்காத அவர், அருகில் இருந்த குளத்திற்குச் சென்று தண்ணீர் குடித்தார். அங்கு பூத்திருந்த தாமரை மலர் அவரைப் பார்த்துச் சிரித்தது. அந்த மலர் சூரிய ஒளியில் தகதகவென ஜொலித்தது. அதை யாருக்காவது விற்றால் பணம் கிடைக்குமே என்ற எண்ணம் தோன்றியதால், குளத்திற்குள் இறங்கி பறித்தார். குளக்கரையைக் கடந்து வந்த தொழிலாளியின் கண்ணில் வியாபாரி ஒருவர் எதிர்ப்பட்டார். மலரின் அழகில் மயங்கிய அவர் மலருக்கு விலையாக சிறிது சில்லரை அளிப்பதாக கூறினார். தொழிலாளி மறுத்து விட்டார். சிறிது நேரத்தில் பணக்காரர் ஒருவர் வந்தார். அவரும், “ இந்த மலர் விலைக்கு கொடுப்பது தானே! விற்பதாக இருந்தால் எனக்கே கொடு” என்று முந்தையவர் கேட்ட விலையை விட அதிக விலைக்கு கேட்டார். ஆனால், தொழிலாளி அப்போதும் சம்மதிக்கவில்லை. இன்னும் அதிக விலைக்கு விற்கலாம் என தொழிலாளி நினைத்ததே இதற்கு காரணம்.

சிறிது துõரத்தில் அவ்வூர் பண்ணையார் வந்தார், “இதை எனக்கு விலைக்கு தருவாயா? அதற்கு ஈடாக ஒரு தங்க நாணயத்தைப் பெற்றுக் கொள்” என்றார். அதைக் கேட்ட வியந்த தொழிலாளி, “இந்த மலருக்கு என்ன சிறப்பு இருக்கிறது? பொன் நாணயம் அளிக்க தயாராக இருக்கிறீர்களே?” என்று கேட்டார்.“உனக்கு விஷயம் தெரியாது போலிருக்கிறதே. புத்தர் பெருமான் நம் ஊருக்கு வந்திருக்கிறார். அவருக்கு இந்த மலரைப் பரிசாக கொடுத்தால் மனம் மகிழ்வார் அல்லவா?” என்றார் பண்ணையார். இதைக் கேட்டதும் தொழிலாளிக்கு பசிக்கு விருந்து கிடைத்தது போல இருந்தது.“ஐயா! என்னை மன்னியுங்கள். இந்த மலரை விற்க எனக்கு மனமில்லை. புத்தரை நேரில் பார்க்க இப்போதே செல்கிறேன்,” என்று சொல்லி கிளம்பினார். ஓட்டமும் நடையுமாக புத்தர் இருக்குமிடத்தை அடைந்தார். புத்தரைக் கண்டதும் தொழிலாளிக்கு ஆனந்தக்கண்ணீர் பெருகியது. அன்புடன் தாமரை மலரை புத்தரின்  திருவடியில் வைத்து வணங்கினார். அப்போது புத்தர், “ இந்த அழகிய மலரை இங்குள்ள செல்வந்தர் யாருக்காவது விற்றிருந்தால் கொஞ்சமாவது பணம் கிடைத்திருக்குமே! என்னிடம் கொடுத்து விட்டாயே!” என்றார். கண் கலங்கிய தொழிலாளி, “சாதாரண மலராக இருந்த போது விற்கத் தான் விரும்பினேன். ஆனால், நீங்கள் இங்கு வந்திருப்பதை அறிந்ததும் என் இதயம் மாறி விட்டது. அதை உங்களின் பாதத்தில் காணிக்கையாக சேர்ப்பதை விட வேறு பாக்கியம் என்ன வேண்டும்?” என்றார். இதைக் கேட்ட புத்தர் தொழிலாளியை அணைத்த படி, “சகோதரா! நீ ஏழையானாலும் அன்பால் என்னை வென்று விட்டாய். விலை மதிக்க முடியாத அன்பு இருக்கும் நீயே உண்மையான பணக்காரன்,” என்று சொல்லி மகிழ்ந்தார்.