ஒரு தெரு வழியே பிச்சைக்காரன் ஒருவன் வந்து கொண்டிருந்தான். அவன் ஒரு வீட்டின் முன் நின்றான். வீட்டுக்குள் இருந்து ஓர் அம்மா குழந்தையோடு வந்தாள். குழந்தை கையில் அரிசியைக் கொடுத்துப் பிச்சை போடச் சொன்னாள். அதை வாங்கிக்கொண்டு அடுத்த வீட்டின் முன் வந்து நின்றான் பிச்சைக்காரன். அந்த வீட்டுப் பெண்ணும் தெருவில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த தன் குழந்தையைக் கூப்பிட்டு, அந்தக் குழந்தை கையால் பிச்சை போடச் செய்தாள். கொஞ்ச காலம் கழித்து, இரு பெண்களும் இறந்து மேல் உலகம் போனார்கள். முதல் பெண்ணை சொர்க்கத்துக்கும் இரண்டாவது பெண்ணை நரகத்துக்கும் அனுப்பச் செய்தார். நீதி தேவன். இரண்டாவது பெண், என்னை மட்டும் ஏன் நரகத்துக்குப் போகச் சொல்கிறீர்கள்? அந்தப் பெண், தன் குழந்தையிடம் கொடுத்து தர்மம் செய்த மாதிரிதானே நானும் செய்தேன்? என்றாள். அதற்கு நீதிதேவன், நீங்கள் இருவருமே குழந்தை கையால் பிச்சையிட்டாலும், உங்கள் இருவரின் நினைப்பும் வேறு மாதிரி இருந்தது. அந்தப் பெண், குழந்தை கையால் பிச்சை போட்டால், அந்தப் புண்ணியம் தன் குழந்தைக்குக் கிடைக்குமே என்று நினைத்தாள். அதனால் அவளுக்குச் சொர்க்கம். ஆனால் நீ உன் கையால் பிச்சை போட்டால், அதிக அரிசி போடவேண்டியிருக்குமே என்று நினைத்து, குழந்தையின் கையால் பிச்சை போட்டாய். உனது இந்தக் கெட்ட எண்ணத்தாலேயே உனக்குப் புண்ணியம் கிடைக்கவில்லை என்றார்.