மனதால் கூட மற்றவருக்கு தீங்கு நினைக்காதவர் ஆயர்குலத்தலைவர் அரியகோன்.  குழந்தை இல்லாத குறையை எண்ணி மனைவி கண் கலங்கும் போது, அவரது மனம் அல்லல் பட்டது. ஒருநாள் கவலை மறந்து இயற்கை அழகை ரசிக்க காட்டுக்கு புறப்பட்டார். காட்டின் எல்லையில் கால் வைத்ததும், “இந்தப் பக்கம் வா! இந்தப் பக்கம் வா!” என்பது போல, முல்லைப்பூக்களின் மணம் ஈர்த்தது. அந்த வழியில் நடந்தவர், பூக்களின் நடுவில் மனம் கவரும் விதத்தில் சிவலிங்கம் இருக்கக் கண்டார்.  அவரை அறியாமல் கண்களில் நீர் சுரந்தது. “ஈசனே! அடியேன் குலம் விளங்க குழந்தை வரம் அருள்வாயாக” என வழிபட்டு வீடு திரும்பினார். ‘வேண்டத்தக்கது அறிவோய் நீ! வேண்ட முழுதும் தருவோய் நீ!’ என்னும் திருமுறையின் வாக்கு பலித்தது . ஆம்! அரியகோனின் மனைவி கருவுற்றாள். பத்து மாதம் கழிந்ததும், அழகான பெண்குழந்தை பிறந்தது. குணவதி எனப் பெயர் இட்டனர். சிவனருளால் பிறந்த குழந்தை அல்லவா? பேசத் தொடங்கிய நாள் முதல் வாய் திறந்தாலே சிவநாமம் தான். நெற்றியில் திருநீறு, களையான முகம், எந்நேரமும் சிவ சிந்தனையுடன்  வளர்ந்த குணவதி பருவ வயதை அடைந்தாள்.  சொந்த பந்தமெல்லாம் சும்மா இருக்குமா? மணம் பேச வந்தனர்.  வந்தவர்கள் குணவதியைப் பார்த்து,“ என்ன இது... இவள் மானிடப்பெண்தானா!  அலங்காரம் செய்து, அர்ச்சனைக்கு  காத்திருக்கும் அம்மன் போல் இருக்கிறாளே...” என்று நினைத்தனர். அதோடு மட்டுமல்ல... “பெண்ணல்ல இவள்...பேசும் தெய்வம்! அருள் பொங்கும் இவளைக் கண்டால் கும்பிடலாமே தவிர, அவள் கை பிடித்து வாழ யாருக்கும் தகுதியில்லை” என்று ஒதுங்கினர். இப்படி ஒரு வகையினர் என்றால், மற்றொரு வகையினரோ, “என்ன இது? நெத்தியில  திருநீறு!

முட்டைய அடை காக்கிற கோழி மாதிரி ரெண்டு கண்ணு; ஓயாம சிவ சிவாங்கறாளே! இவளை கைபிடிச்சா உருப்படுமா குடும்பம்?” என்று சொல்லி பாவத்தைச் சுமந்தனர். மகளுக்குத் திருமணம் ஆகவில்லையே என வருத்தத்தில் அரியகோன் இறந்தார். கணவர் போன துயரம் தாங்காமல் மனைவியும் இறந்தாள். பெற்றோரை இழந்த குணவதி தனி மரமானாள். பக்தியுடன் விரக்தியும் வளர்ந்தது அவளுக்கு.‘தர்மம் ஒன்றே தக்க துணை’ என்று நினைத்தாள் குணவதி. தன்னிடம் இருந்த பணத்தில் தண்ணீர்ப் பந்தல், தர்மச்சத்திரம், அன்னதானம் என செய்யத் தொடங்கினாள். ஒருநாள் அதிகாலையில் குணவதிக்கு கனவு வந்தது. அதில் காட்சியளித்தார் சிவன். “யார் நீங்கள்? உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்?‘ எனக் கேட்டாள் குணவதி. “நீ தானம்மா வேண்டும். யாம் இருப்பது திருப்பாச்சூர் என்னும் திருத்தலத்தில்.  எம் பக்தனான அரியகோன் வேண்டியதால், எம் சக்திகளில் ஒன்றான, உன்னை அவனுக்கு குழந்தையாக அளித்தேன்.  எனக்குரியவள் நீ! அதனால் உன்னை மணம் பேச வந்தவர்களை திருப்பி அனுப்பினேன். என்னை மறந்து விட்டாயே! வா என் பின்னால்!” என்று சொல்லிக்கொண்டே நடந்தார்.  குணவதியும்  பின் தொடர்ந்தாள். முல்லை மணம் கமழும் சோலை எதிர்ப்பட்டது. அழைத்துப் போனவர் அங்கிருந்த  சிவலிங்கத்திற்குள் மறைந்தார். கனவு கலைந்து திடுக்கிட்டு எழுந்தாள் குணவதி.