அன்று மதுரை மீனாட்சி கோயிலில் அற்புதமான தரிசனம். பாரெல்லாம் காக்கும் பவானி அன்று பச்சைப்பட்டு  உடுத்தி பக்தர்களை பரவசப்படுத்தினாள். கோயிலை விட்டு வெளியே நடக்கத் தொடங்கிச் சில நிமிடங்களான பின்பும் கண்களில் கண்ணீர் வடிந்தது. கண்களால் தன் அழகிய வடிவைப் பார்க்கவும் செய்த அந்த ஈஸ்வரிக்கு எப்படி நன்றி சொல்வேன்! வேகமாக வந்த இரு சக்கர வாகனம் ஒன்று என்னை மோதுவது போல நின்றது. அடப்பாவி இவனா... என அதிர்ந்தேன். மாறன். அம்பிகையை கல் என்பவன். அக்மார்க் நாத்திகன்.  ”இனிமே கோயில்ல இருக்கறதக் கல்லுன்னு சொல்ல மாட்டேன். அன்னிக்குக் போய்ப் பாத்தேன்.” ”என்னாச்சு இவனுக்கு?”