சூதாடத்தில் பங்கேற்ற தர்மர், சகுனியின் சூழ்ச்சியால் நாட்டை இழந்தார். இதை தனக்கு சாதகமாக்க விரும்பினான் துரியோதனன். தங்களுக்கு அடிமையான தர்மர், 12 ஆண்டு காலம் வனவாசம் செல்ல வேண்டும் என்றும், அதன் பின் ஓராண்டு காலம் அஞ்ஞாத வாசம் (யாருக்கும் தெரியாமல் மறைந்து வாழ்தல்) செய்ய வேண்டும் என்றும் நிபந்தனை விதித்தான்.

இதைச் கடைபிடித்தால் மட்டுமே இழந்த நாட்டை மீண்டும் அளிப்பதாக உறுதியளித்தான். வனவாச காலத்தில் பாண்டவர் உயிர் இழந்து விடுவர் என்றும், அப்படி அவர்கள் இறந்தால், நாடு தனக்கே சொந்தமாகும் என்றும் மனதில் கணக்குப் போட்டான்.       

 கங்கைக் கரையில் ‘பிரமாணம்’ என்னும் ஆலமரத்தடியை அடைந்த அவர்கள், இரவில் அங்கேயே தங்கினர். தண்ணீர் மட்டும் குடித்து விட்டு பொழுதைக் கழித்தனர். மறுநாள் காலையில் கண் விழித்த தர்மர், பசியால் துாக்கமின்றி கிடந்த அந்தணர்களைக் கண்டு வருந்தினார்.