|
ஒருமுறை அர்ஜுனன் மனதில் சந்தேகம் எழுந்தது. ‘‘கிருஷ்ணா!... கர்ணனைப் போல என்னுடைய அண்ணன் தர்மரும் கொடையாளி தானே! இல்லை என மறுக்காமல் தர்மம் செய்பவர் தானே? ஆனால், கர்ணனை மட்டுமே உலகம் புகழ்கிறதே... ஏன்?’’ எனக் கேட்டான் அர்ஜூனன். உண்மையை உணர்த்த முடிவெடுத்தார் கிருஷ்ணர். ‘‘அர்ஜுனா! என்னுடன் வா, நாம் ஒரு இடத்திற்கு செல்வோம்’’ என அழைத்தார் கிருஷ்ணர். அங்கு இருவரும் அந்தணர் போல வேடமிட்டுக் கொண்டனர். அதன் பின் தர்மரின் அவைக்குச் சென்றனர். மகிழ்ச்சியுடன் உபசரித்தார் தர்மர். அவரிடம் கிருஷ்ணர், ‘‘மன்னா! நாங்கள் யாகம் நடத்த இருக்கிறோம். அதற்கு சந்தனக் கட்டைகள் தேவைப்படுகிறது’’ எனக் கேட்டார்.
தர்மரும் சந்தன மரங்களை வெட்டி வருமாறு பணியாட்களிடம் கட்டளை விடுத்தார். ஆனால் அப்போது மழைக்காலம் என்பதால் பணியாட்கள் கொண்டு வந்த மரங்கள் ஈரமாக இருந்தன. அவற்றைக் கொண்டு யாகம் நடத்த முடியாது என்பதால் ‘‘அந்தணர்களே! மரங்களைக் காயவைத்து யாகம் நடத்திக் கொள்ளுங்கள்’’ என்றார் தர்மர். இருவரும் அங்கிருந்து விடைபெற்றனர். பின் கர்ணனிடம் சென்று இதே கோரிக்கையை வைத்தனர், ‘‘அடடா... இது மழைக்காலம் ஆயிற்றே! காய்ந்த கட்டைகள் கிடைப்பது சிரமம் ஆயிற்றே’’ என்றான் கர்ணன். ஏதோ யோசித்தவனாக, ‘‘ அதனால் என்ன! கொஞ்சம் பொறுங்கள்" என்று சொல்லி அரண்மனைக்குள்ளே சென்று சந்தன மரத்தால் ஆன கதவுகளை வெட்டி கொண்டு வந்தான் கர்ணன். இதைப் பெற்ற அந்தணர்கள் நன்றி சொல்லி விடை பெற்றனர். ‘‘புரிகிறதா அர்ஜுனா... தர்மரிடம் கதவுகளை உடைத்துத் தாருங்கள் எனக் கேட்டிருந்தால் அவரும் தந்திருப்பார். ஆனால் கர்ணன்... கேட்கமாலேயே சந்தனக் கதவுகளை கொடுத்து விட்டான். கேட்டவருக்கு இல்லை எனச் சொல்லாமல் கொடுப்பது தர்மரின் குணம். ஆனால் கர்ணனோ கேட்பவர்களின் தேவையறிந்து கொடுப்பவன். இப்படிப்பட்ட கர்ணனின் தர்மம் பல மடங்கு புண்ணியம் தரும். அதனால் தான் கர்ணனை மிஞ்சியவர் யாருமில்லை என போற்றுகின்றனர்’’ என்றார் கிருஷ்ணர். தர்மரை விட கர்ணனே கொடையாளி என்னும் சொல் வழக்கு தற்போதும் உள்ளது.
|
|
|
|