பண்ணையார் வீட்டில் கூலி வேலை செய்தான் கோவிந்தன். அவனுக்கு திருப்பதி ஏழுமலையான் தான் இஷ்ட தெய்வம். புரட்டாசி விரதமிருக்க அவன் தவறியதில்லை.
பண்ணையார் அடிக்கடி திருப்பதி ஏழுமலையானை தரிசிக்க குடும்பத்துடன் செல்வார். வந்ததும் கோவிந்தனிடம் லட்டு பொட்டலத்தை கொடுப்பார்.  அதில் சில நாமக்கட்டிகள் இருக்கும். அதை பத்திரப்படுத்தி தினமும் நாமம் இட்டுக் கொள்வான்.
ஒருநாள் சனிக்கிழமை இரவு படுத்திருந்த போது, ‘‘ஏழுமலையானே! பண்ணையார் எல்லாம் வருஷா வருஷம் உன்னை தரிசிக்க தவற மாட்டேங்கிறாரு. அது அவர் செய்த புண்ணியம். என்னைப் போல கூலி ஜனங்க என்னைக்கு ஏழுமலையை தரிசிக்கப் போறோமே தெரியலையே! வெங்கடேசா! என் வாழ்நாளுக்குள் ஒருமுறை உன்னை தரிசிக்கிற பாக்கியம் வேணும்!  நடந்தே வரக் கூட நான் தயாராக இருக்கேன். ஆனால் பண்ணையார் கொடுக்கிற கூலி போய்விட்டால் என் குடும்பம் பசியில் வாடுமே!  அவர் அனுமதிச்சா தானே என்னால வர முடியும்? எனக்கு நீ தான் வழி காட்டணும்’’  என வேண்டினான்.
 புரட்டாசி மாதம் பிறந்தது. விரதமிருக்க ஆரம்பித்த கோவிந்தன் மாலையில் பெருமாள் கோயிலுக்குச் சென்றான். அங்கு உபன்யாசம் நடந்தது. தரையில் துண்டை விரித்து அமர்ந்தான். பெருமாள் கதை என்றால் ஆசையுடன் கேட்பது கோவிந்தன் வழக்கம்.