ஒரு கிராமத்தில், ஆஞ்சநேயரின் பரம பக்தனான விவசாயி ஒருவன் இருந்தான். உழுவது முதல் விதைப்பது, அறுவடை செய்வது வரை எந்த வேலையைச் செய்தாலும் அதைத் தொடங்குவதற்கு முன் அனுமனை நினைத்துவிட்டே ஆரம்பிப்பான். தனக்கு மாருதியின் அருள் பரிபூரணமாக இருப்பதால்தான் எல்லாம் நல்லவிதமாக முடிகிறது என்று அவன் நம்பினான். வாழ்க்கை சீராகச் சென்று கொண்டு இருந்தது. ஒருநாள் அதிகாலையில், வண்டியில் விளைபொருட்களை ஏற்றிக் கொண்டு பக்கத்து ஊருக்குச் சென்று கொண்டிருந்தபோது அவன் மனதில் ஒரு சந்தேகம் எழுந்தது. உண்மையிலேயே நமக்கு அனுமன்தான் அருள்கிறாரா? அல்லது, தனது உழைப்புக்குத்தான் பலன் கிடைக்கிறதா? இந்த சந்தேகத்தோடே வண்டியை ஓட்டியவன் வழியில் இருந்த பள்ளத்தை கவனிக்கத் தவறியதால், வண்டிச்சக்கரம் அதில் சிக்கிக் கொண்டது. விவசாயிக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. நிஜமாகவே ஆஞ்சநேயர்தான் தனக்கு உதவுகிறார் என்றால், இப்போது அவரே வந்து பள்ளத்தில் இருந்து வண்டியை நகர்த்தித் தரட்டும். அப்போது தெரிந்துவிடும்! என்று பேசாமல் ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டான்.