சுவாமிமலையில் முருகன் மீது பக்தி கொண்ட ஒரு தம்பதியர் இருந்தனர். அவர்களுக்கு குழந்தை இல்லை. ‘‘ முருகா! கருணை புரிய மாட்டாயா?’’ என சஷ்டி விரதம் இருந்து வழிபட பெண் குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. அதை ‘முருகம்மை’ என அழைத்தனர்.  பக்தியுடன் வளர்ந்தாள் முருகம்மை. எழுந்தாலும் முருகா, உட்கார்ந்தாலும் முருகா என எப்போதும் முருகனின் திருநாமத்தை உச்சரித்தாள். மகளைக் கண்ட பெற்றோர் மகிழ்ந்தனர். திருமண வயதை அடைந்ததும், இளைஞரான தனஞ்செயனுக்கு திருமணம் முடித்தனர். கணவரின் மனம் கோணாமலும், மாமியார், நாத்தனாரை அனுசரித்தும் வாழ்ந்தாள். 

‘‘உன் திருநாமத்தை சொன்னதற்கு பலன் இது தானா... முருகா!’’ எனக் கதறினாள். களங்கத்தை போக்க முருகனை வேண்டி  பட்டினி கிடந்தாள்.