மகாபாரத காலத்தில் பாண்டவர்கள் இங்கு அஞ்ஞாதவாசம் இருக்கையில் கால் துர்காபெட்டு என்னும் மலையில் கோட்டை கட்டி வாழ்ந்தனர். அங்கு தண்ணீர் வசதி இல்லாததால் அருகிலுள்ள துங்கா நதியிலிருந்து நதிநீரைக் கொண்டு வருமாறு திரௌபதி பீமனிடம் சொல்கிறார். அவனும் ஒரே ராத்திரியில் துங்கா நதிமீது அணைகட்டி உயரப்படுத்தி ஆற்றுநீரை மலைக்குக் திருப்பி விடுவதாக சபதம் போடுகிறான். அச்சமயம் சற்று தொலைவில் ஒரு நதிக்கரையில் துர்வாசரும் மறுகரையில் அகத்தியரும் ஆசிரமம் அமைத்து தவம் செய்து வந்தனர். பீமனின் சபதத்தை அறிந்த துர்வாசர், கிருஷ்ணரைப் பிரார்த்திக்கிறார். இதனிடையில் இரவோடிரவாக பெரும்பாறைகளை தடுப்பணையாகப் போட்டு அஸ்திவாரம் போட்டுவிடுகிறான் பீமன். இதையறிந்த கிருஷ்ணர் உடனடியாக சேவல் ரூபத்தில் கூவிவிட, அணைகட்டும் வேலை நிறுத்தப்பட்டது. பின்னர் பீமனிடம் அணை கட்டுவதை நிறுத்தவே சேவல் வேடத்தில் விடியும் முன்பே தாம் கூவியதாகவும்; மேற்கொண்டு அணை கட்ட வேண்டாம் என்றும் கிருஷ்ணர் அறிவுறுத்துகிறார். அதனால் அஸ்திவாரத்துடன் அணை காணப்படுகிறது. அது நதியை மூன்றாகப் பிரிக்கிறது. அதை கங்கா, யமுனா, சரஸ்வதி என்று அழைக்கிறார்கள். புண்ணியமான திரிவேணியாகவும் கருதுகிறார்கள். இந்த பீமன் அணைக்கட்டு தான் பின்னர் மருவி பீமண்ணக்கட்டு என்று அழைக்கப்படுகிறது. துர்வாசர் தவம் செய்த இடம் துர்வாசபுரம் என்றும்; அகத்தியர் தவம் இருந்த இடம் அகஸ்திய ஹள்ளி எனும் கிராமங்களாகவும் இன்றும் உள்ளன. இவ்விடத்தில் ஆதிகாலம் தொட்டு பல முனிவர்கள் தவம் செய்துள்ளனர்.

ஜனமேஜய மகாராஜா: ஒரு சமயம் பரீட்சித்து மகாராஜாவின் மகனான ஜனமேஜய மகாராஜா தோல்நோயால் அவதிப்பட்டு நாரதரின் அறிவுரைப்படி தீர்த்த யாத்திரையாக துங்கா நதிக்கு வரும் சமயம் ஷிமோகா அருகில் ஹரிஹர் என்னும் இடத்தில் ஸ்நானம் செய்தார். அங்கு கைவல்ய தீர்த்தர் எனும் மகான் தவம் செய்து வந்தார். அவருக்கு பீமண்ணக் கட்டே கிராமத்தைச் சுற்றி சுமார் 25 சதுர மைல் பரப்புள்ள நிலங்களை தானமாக மகாராஜா அளித்தார். அதற்காக வழங்கப்பட்ட செப்புப் பட்டயத்தை இன்றும் ஷிமோகா நகர அருங்காட்சியகத்தில் காணலாம். மகாராஜாவின் நோய் முற்றிலும் குணமாக, பூதானம் பெற்ற கைவல்ய தீர்த்தர். பீம சேது முனிவிருந்த மடம் எனும் மடத்தை பீமண்ணக் கட்டேயில் ஸ்தாபித்தார். இது நடந்து ஏறக்குறைய 5023 ஆண்டுகளாகிறது. இச்சம்பவம் ஸ்கந்த புராணத்தில். ஸஹ்யாத்திரி காண்டத்தில் காணப்படுகிறது.